saçmalama anı

huzura doyan yüreğim
ılık ılık bırakıyor anıları geçtiğim yerlere
bazılarını görmekte zorlanıyorum
çocukken düştüğüm kaldırımlar
hangi köşede ağladığım
hatırlamak güçleşiyor yenilenirken dünya
yenilikler güzeldir aslında
ama benim içimde minik bi sızı
veda etmek istemiyorum herhalde
bebekler büyümüş yerine yenileri gelmiş
aşıklar ayrılmış kimileri kavuşmuş
ne çok şey değişmiş aslında
aynı kalanlara baktıkça daha iyi anlıyorum
bende değişmişim aslında
onuda anladım bi dost sohbetinde
bide şöle baktım çok hızlı sevişiyorsunuz
sanki yetişilecek yerler var
tüketiyorsunuz bedeni
aslında saçmalıyorum ne halt yerseniz umrumda değil
çok fazla umursamaz oldum herhalde
kalbimi öldürmüşüm onuda anladım
zaman zaman duyuyorum yardım sesini
ama hiç koşup onu hayata döndüresimde yok
gidip içesim var baktım saat daha erken
saçımda bikaç beyaz tel daha gördüm yaşlanıyorum
içimi sıkan tek şey torunlarım nerde?
masallar okuyacaktım efsane gençlik hikayeleri
aman neyse saçmalıkta sınır tanımadım
gidip bikaç kulaç atıp kendime geleyim
deniz güzeldir inşallah