bende sesli söyledim

bisiklete 4 kişi binilir
ara ara değiş tokuş edilirdi
bisikleti öğrenirken
düşüp yaralar dizi
eve gelince anne kızmasın diye

saklanırdı yaralar...
canımız acırdı ama mutlu olurduk
çıplak ayaklarımızla koşardık sahilde
ıslak kumlardan çikolatalı dondurma
kurularından üzerine sos
hayal kurmayı o zamanlar öğrenmiştik
kirlenirdik...
bir şadırvan kadar uzaktaydı bize temizlik.
ulu orta soyunurduk...
bir ağaç kenarında tuvalet bulur...
bir bostanda akşam yemeği yerdik..
camiye kuran öğrenmeye gider
çıkışta denize koşardık
eğlenirdik küçük dünyalarda...
oyuna yeni katılanın
ilk galibiyeti kadar uzaktaydı sevgi
yenilgilere değil zaferlerde eğlenilir
renksiz gazozlar içilip
dondurmanın üzerine cips saplanırdı
casıo saat takardı herkes

org modaydı herkes postayıcı çalabilirdi

yazı kışı sokakta geçirirdikte
yazı ayrı bir beklerdi bizim kasaba
kalabalık olurdu,parmakla sayılmayacak insan..
bi de gurbetçiler vardı...
daha bi başkaydı eskiden..
çok gözlü kalem kutuları gelirdi uzaklardan
her çocuğun yazlıkçı en az bir arkadaşı vardı
LCW en iyi çocuk markasıydı
ışıklı ayakkabılar büyük şehirden alınırdı
onu alamayan bez ayakkabı giyerdi.
oduncu gömlekleri giyerdi herkes
geyikli kazaklar vardı...
bazı çoraplarda da yamalar...
arkadaş seçerken,
parasına değil burnu akıyor mu ona bakılırdı
internet keyfi anne telefon edene kadardı...
evde yalnız kalmak büyümekti...
18 yaş ulaşılmazdı...

...geçip

gidiyoruz

dönüp bakınca

eskiyi arıyoruz

yeni eskiyi aratırsa

vardır orda; iki kollarını açtığından bile fazla sıkıntı

bu bir serzeniş değildi

bazen bildiklerimizi

sesli söylemek gerekir(-miş)