etrafımda insan topluluğu,
herkes birşeyler anlatıyor...
ne dedikleri hakkında ise,
tek kelime fikrim yok
sadece dinliyormuş gibi gözüküyorum.
yüzüm kıpkırmızı
ateş derin derin işliyor tepeden ...
bedenimi saran alev ipi
kıpırdamamı engelliyor.
göğsümden damlayan ter taneleri
usul usul geziniyor vücudumda...
arada küçük bir el dokunuyor
irkiliyorum...
kendime gelmeye çabalasamda
o kadar uzaktayımki
dönemiyorum kıyılarınıza...
göz bebeklerim olduklarından daha büyük
gördüklerimi ise idrak etmek güç.
bulanık,anlam veremediğim kareler.
. . .
yalnızlığa yürüyorum yanınızda.
kayboluyorum aranızdan yavaş yavaş...
gidiyoruz zaman zaman hepimiz
yalnızlık limanına bağlayıp kayıklarımızı
. . .
herkes yanlızlık şehrini sever.
gitmek kendi tercihi olduğu sürece...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder