...
hızla koşarak oradan ayrıldı...
arkasında bıraktığı derin karanlık
gözlerine yansımış gibi...
saklardı hep gözyaşlarını
bu sefer gizlemedi.
saçları esen rüzgarla usul usul dağıldı...
sanki az önce her bir parçası
bulunması güç yerlere uçan kalbi gibi.
koştu koştu koştu
mecali kalmayana kadar,
karşısında denizi gördüğünde
bıraktı kendini sahile doğru
hızla biten umutları gibi yığıldı kumlara...
hiç hareket etmedi
zaman zaman ayağına dalgalar çarpıp
ondan bir ses beklese de konuşmadı.
sadece baktı boş gözlerle...
elinde saatlerdir sıktığı taşı fırlattı denize
sanki içinden kalbini atar gibi...
çantasından çıkardığı ıslak mendille
yüzündeki karanlığı sildi,
dağılan saçlarını birkaç tokayla sabitledi.
güneş el sallarken döndü yürümeye başladı...
ardında kumlarda bıraktığı ruhunun izleri,
ondan kalan son hatıraydı bu kente.
...vazgeçmek değildir her gidiş
belki sadece yeniden geliştir dünyaya...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder