2011/06/22

kağıt gemi

karanlık çoktan çökmüştü üzerime
gün ışığı yolunu çevirir oldu beni gördüğünde
aynadan görmeye çabaladığım yüzüm yabancı
saçlarım şekilsiz dikenlerini batırırcasına
toparlamaya çalışıyorum seni görünce
oysa çarşafın üzerindeki kan lekesi kadar değersiz
yolda ayağına takılan taş kadar can sıkıcı...
zamanı geçmiş,
yıllanmış bir özgürlük kafesi...
küflenmiş açık kapısı
kemikleri kalmış o kuşun.
avuçlarımda çocukluğum,
iskelenin kenarında diz çökmüş
bir kağıt gemi içinde salıyorum ruhumu.
adını fısıldıyorum...
yolunu tarif ederken,
kayboluyor göz önünden ...
ayağa kalkıp bakıyorum
milyonlarca batan gemi arasında
takılmış bir balığın yüzgecinde
dibe inerken,
kaptanın son selamına karşılık veriyorum

3 yorum:

  1. "avuçlarımda çocukluğum,
    iskelenin kenarında diz çökmüş
    bir kağıt gemi içinde salıyorum ruhumu.
    adını fısıldıyorum."
    Şiirini çok sevdim hele üstteki dizeler.azıcıkta kırgın,ama selam verip gönderişin de anlamlı..güzel çok güzel..:))

    YanıtlaSil
  2. sen olmasan yazılarımı kim beğenicek bilmiyorum :) saol her zamanki gibi güzel yorumun için :)

    YanıtlaSil
  3. canıııım ! mimledim seni bana bir uğrar mısın?..;)

    YanıtlaSil