2011/06/05

adını sen koy!

aralıktan içeri giren
anne eli tadında usulca okşayan
rüzgar gibi huzur!
yavaşça süzülürken
iç ferahlatan,
bir yudum soğuk suyun
hızla dağılışı
işte o an mutluluk!
arayıpta bulamadığım
hiç ummadığım anda köşeden çıkıp
içimdeki boşluğunu anımsatan
en ummadık şey özlem!
yolda hiç tanımadığın birisiyle
sanki yıllardır tanışıyormuş gibi
göz göze geldikten sonra
yüzündeki tebessüm hissetmek!
küçük bir çocuğun yanına gelip
yetişebildiği tek yer olan
dizlerine sıkıca tutunup,
kalkmaya çabaladığı an güven!
bazen çok fazla şey ister insan
en yakındaki şeyleri görmemizi engeller
kolaydır aslında yaşamak
zorlaştırmaksa;
 kendimize oynadığımız bir oyun!

3 yorum:

  1. huzur,mutluluk,özlem,güven,olsun...ama zorlamayalım yaşamı oyuna gelmeden yaşayalım..

    walla bayıldım yaaa..harikasın...:))

    YanıtlaSil
  2. saol=)
    yahu kendi adımla yorum yapamıyorum

    YanıtlaSil
  3. bazı bloglarda sorunlar sürüyor demekki..:))

    YanıtlaSil