2010/07/04

Bir Şehir efsanesi

Güneş utanır ya sevdiğine kavuşurken
al al olur yanakları...
Kavuşurlarken karanlık çöker şehre
kusurları kapatır.
işte o şehirde ayri bir dünya,
iyilik ya da kötülük gibi bişey değil.
Böyle yürekten gelen ılık ılık birşeyler,
karnınızda geçmesini istemediginiz heyecan...
Ruhun huzura doydugu anlar.
Biradan alınan yudumlarin tadı,
damağınızdan silinmesin istersiniz.
Bu şehirde bir adamı sevdim ben
yıllar önceydi...
Zamansız gidişleri olurdu
birgün gitti bir daha gelmedi.
Giderken lanetledi yalnızlığıyla...
Tadı damağımda anlarda gidişlerim oluyor artık.
Mutsuzluk degil benimkisi...
Yinede bi yerlerde,
benim kuramadığım cümleler kurulsun istiyorum...
Birileri artik mutlu olmalı şehrimde.
Tadı damağından silinmeyecek anlarınız olsun.
Güneş al al olmus sevdiğine kavuşurken,
yavaştan karanlık çökmeye başlar şehrime...
Pek bi severim şu saatlerini ..

...kulağıma çalınan mızıka sesiyle giderken
kadehimi kaldırırım laneti kıran güneşe...

2 yorum:

  1. tadı damağımızdan silinmeyecek huzur dolu anlarımız olsun kuzum :) kalemine sağlık...

    YanıtlaSil