hiç

gökyüzünün hiç görünmeyen yüzü
bulutlarda daha önce görülmemiş bir şekil.
büyüsüne inanıyorum.
toprağa döndüğünde suretim,
yarısı çürümüş bir elma şekeriyle
tozları kaldırıyor yerinden.
birkaç adım daha atıyorum.
sevmeyi anımsatıyor bana
kırık saksıdaki çiçek gibi açıyorum.
yarım yamalak tüm gücüyle...
gökkuşağının en dikkat çekmeyen rengine
tutulup saçmalar ya kelimeler
işte o anın anlamı hükümsüzdür.
tarifi yok çünkü hiçbir kaynakta.
soluklanıyorum yolum uzun...
koltuğun kenarındaki bozuk para misali
uzun bir aranın ardından,zamansız ortaya çıkıp
ezberimle oynuyorsun...
bu hoşuma gitmesede,
tepeye kadar eşlik etmene mutlu oluyorum.
basit,bir o kadar karmaşık kelimelerle.
yol bitiminde son bir adım daha
boşluğun cazibesine hayranlıkla...
saliseden uzun bir an yüzünü görüyorum.
biraz heyecanlıyım kusuruma bakma...
nabzımda ayak uydurmuş rüzgara.
biraz telaşlı...
adsız bir suçluluk duygusunun tutsaklığında
görüyorsun artık beni.
ve şimdi sende biliyorsun
ben o paraşütü hiç açmayacağım.