biraz eksik

saçlarımın beyazlığı yadigar kalmış geçen yıllardan
gözlerimin altındaki çizgilerde saklı gizli geçmiş
puslu bir günün ardından
uzun tartışmaları ardımızda bırakıp
gözlerimin kan çanağı gibi olduğu o gece
sanki birşey olmamış gibi uyumamışmıydık
zor zamanlarda olmuştu iyi günler kadar.
oysa kol kırılıp yen içinde kalmıştı...
en açıkta olan bile saklıydı biraz kendine.
kuş sesleri geliyordu bu sabah
mutlu bir sabah diye düşünmüştüm
hatırladığım birkaç anıyla...
boğazım düğümlenmişti seni ilk gördüğümde
saçların dalgalanıyordu rüzgarda
etrafında birden fazla kadın sen tek başınaydın.
umutsuzlanmıştım yanından geçerken...
ansızın masama oturduğunda
hoşgeldin diyebilmek çok zor olmuştu.
şimdi bakıyorum da yüzüne
saçların dökülmüş
yüzünde kırışıklıklar
ne çok zaman geçmiş üzerinden...
boğazım düğümleniyor o günkü gibi
sana veda etmek belkide hoşgeldin demek kadar zor
zamansız bırakışın diyeceğim ama
hep derdin zamana söylenmeyi bırak diye
bu sefer seni dinleyeceğim zorlanarak...
''gün ışığı görmediği gün ölürmüş'' demiştin geçenlerde
bilirim hep sevdiğin güneşle doğacaksın
hergün pencereme...