2010/08/26

gökkuşağı ölüleri

gökyüzü,
senin vururken gözlerine...
benim yanaklarımdan süzülür yağmuru...
şimşekleri içimde birbir yankılanırken,
kulaklarımı kapatırım...
yinede duymak isterim sesini.
kenardan sızsın,
içimde gökkuşağını çıkarsın
renklerinde kendimi bulayım...
maviye doyup huzurla boğulayım derken
yıldırımlar düşer gökkuşağıma...
renklerini alıp götürür.
ayaklarım öyle ağırlaşırki
kıpırdamak ne mümkün.
çakılırım olduğum yere...
yeniden güneşe kavuşmak için,
tek bi hareketim olmaz
bilirim artık aydınlatmaz içimi
bambaşka yerlerde bambaşka günlere merhaba deriz
vardır benim her cümlemin içinde senden bi parça
boğazımda yumruk olur bazen
zor tutarım kendimi
yinede tutarım,bilirim faydasız cümleler
yağmuru yağdırmaksa bi o kadar gereksiz gelir...
çıkan gökkkuşağı benim değildir artık.
mavisi geçmiştir benden ...
belkide hiç benim mavim değilmiştir
umutların yanılsamasına uğramıştır...

...insan umut ettikçe yaşar
ölsede dirilmeye meyillidir umutlar
bazen yerinden boşa kaldırılan ölüler
anlık gerçek gibi gelsede
nihayetinde ölüdür.
umut güzel şey olsada
elle tutulur umutlar güzelliği getirenleridir...

5 yorum:

  1. ee sende iyice güzel yazmaya başladın canım olmuyo böle:) gerçekten cok hoş.

    YanıtlaSil
  2. saolasın kedicik.. konuşmayı beceremiyoruz bari yazalım diyoruz.. ben ve ben =))

    YanıtlaSil
  3. hahaha:) atakan pek bi görür olduk seni buralarda:)

    YanıtlaSil
  4. saoll bebeyiim=))
    ee kedim artık sosyal oldu bizim ergenuss genç delükanlu kategorisinde hızla ilerlemekte=))

    YanıtlaSil