2011/07/02

tekerrür

oturup ağladım, defalarca
ısrarlarımın arkası kesilmedi.
ben o bisikleti almak için,
parmaklarımın sayısını geçen zamanlar bekledim
sürahi dolusu para biriktirmem gerekti
istediğim herşeyi erteleme vakti
çünkü o bisikleti istiyordum
uzun uzun hayallerini kuruyordum
yatmadan önce çeşit çeşit dualar
düşününce bile heyecanlanıyordum
nefes alışlarımın hızına yetişemiyordum
birgün komşunun çocuğunda gördüm
bisiklet almıştı babası
hemde hiç beklememişti benim gibi
vazgeçmemişti başka şeylerden
boğazım düğümlenmişti o gün
neden olduğunu anlayamamıştım
benim beklediğim onca zamanı
onun neden beklemediğini
anlamam mümkün değildi
o binerken bisikletine
ben beklemiştim kaldırımda
onun apartmanın çevresinde tur atışını
yorulana kadar bisiklete binişini seyretmiştim
hergün sürahiye paramı biriktirirken
bugün almak istediğim çikolataları
iç geçirerek rafa kaldırmıştım
sonunda oldu bisikletim
hemde onun sevindiğinden daha fazla sevindim
tadı damağımda kalmıştı sevincin.
yine aynı oyunu oynuyor hayat
ben çok uğraşırken hayallerim için
komşu çocuğu oturduğu yerden izliyor beni
ben nefessiz kalırken
gülüp geçiyor bu halime
oysa zor değil diyor ulaşmak..
''bak ben geldim bile''
yine boğazım düğümleniyor
ama şimdi anlıyorum artık.
tarih tekerrürden ibaret derlerdi
inanıyorum artık
ben koşarken hayallerime dizlerim kanamış
oysa komşu çocukları çoktan,
hayallerimi yaşamaya başlamışlar bile...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder