zaman

hızla bi o kadar yavaş,

hatırlıyorumda seni sonra kendimi

ne uzun zaman olmuş değişeli

belkide değiştirmeye zorladığımız

tadı damağımızda kalan o günleri

küçük su birikintisindeki yansımalar

artık baktığımda göremez olmuştum seni

oldu dimi gül yüzünü görmeyeli

parmak hesabını geçen zamanlar...

yüzünü defalarca çizmiştim aslında

bazen sadece gözlerini...

cümleler kurdurmuştum onlara

çoğunda artık kendimden emindim

bittiğine tüm duyguların.

görünce neden böyle oldu

defalarca parfümünü alıp bitirmiştim oysa,

burnuma geldiğinde kokun

bozuldu işte tüm ezberlerim...

bigün görürsem yüzünü

bakmayacaktım gözlerine bi an bile.

ama kaçırmaya bile uğraşmadım...

ne saklamaya ne saklanmaya
gücü yoktu bendekilerin...

neyse;

anlıktı tekrar gökyüzünün mavi oluşu

dönmek gerek boyama kitabına

cümleler kurmayada mecalsizim

bilirim her gördüğümde ilk gün olur.

ondan bakarım yürürken bağcıklarıma

an olurda gözlerine rastlarım diye.

bilirim değişmez yüzünü gördüğümde

içimde ürperen düşlerim

yinede anlamak güç değil

gelsende olamayız eskisi gibi

bunca beden varken ayaklarımızın altında.