eskiyi kapatmadıkça yeni bir nefese yer kalmıyor. sen kapatıyorsunda başkası kapatamayınca derinin altında uyanan solucan gibi ne çıkabiliyor ne de durabiliyor yerinde.
hareketlerini izliyorum,bedenimde öylece gezişini ama durmuyor,durduramıyorum.iyiside kötüsüde bana.
ansızın daldığım tatlı uyku arası gibi.istediğimde olmayacağını biliyorum. sen gelirsen anca öyle güzel olur bilirim ben istersem değil. ummadığım anda günün yorgunluğu gibi düşünmeme izin vermeden yastıkta bıraktığım iz . zamansız ama tadı güzel.öyle ol istiyorum.
kimseyi değiştirebilecek kadar gücüm yok benim. kimsede değiştirebilecek kadar güçlü değil beni.
ceviz kabuğunun altındaki zamana yenik düşen çürük kısımım ben. ne hayırım ne hayırsızlığım var.
uzun bir yaz gecesinden ziyade kısa bir kış gecesi ,belli belirsiz dumanıyla nefesinde o soğukluğu hissedebileyim...
ya da unuttuğumuz duyguları hatırlamak için zamanın kesesine göz dikmeyip olduğumuz yerde,dökülen yaprakların altından hiç çıkmayalım gün ışığına.
Evime hoşgeldiniz!Kendi rızanızla girin içeri,girin girin.kaygılanmayın ve biraz mutluluk bağışlayın bize,getirdiklerinizden birazını!
bak canım içindekiler içinde kalmamalı...kendine ihanet gibi de gelmesin...senin yazılarında hiç bir blogda almadığım tad var...sen hep yaz..:))
YanıtlaSil