kokuyu duymuştu çocuk

küçük bir oyunun içindeydik aslında

ters çevirdiğinde karların döküldüğü

müzik çalan minik bir küre aslında

içindeki küçük ahşap evde yaşıyordum...

bahçesindeki kuyudan çekiyordum suyumu

mutluydum dünyamda...

sessizliğimi bozmaya çalıştığınız an

değişti aslında tüm gerçekler...

çocuk cam küreyi düşürüp kırdığında

küçük kırık cam parçasının sapladınğı parmağından da

cam küredeki minik kırıktan da

aynı hızda boşalıyordu kan...

durdurmak imkansızdı artık

tüm kar taneleri kırmızıya boyanıyordu

evin bacası tütmüyordu...

parmağındaki kanı durdurmak için

kanını yalamasıyla başladı tüm oyun

büyüdüğünde ise oyun çoktan

sona yaklaşmıştı...

kan kokusunun güzelliğiyle büyülendim

yavaşca tüm bedenimi yedim

ilk önce beynimi yemeye çalıştım..

aynaya bakarak ufak parçalar koparıyordum

başta düşüncelerimide yediğimi

böylece herşeyi unutacağımı düşünmüştüm

öylede oldu aslında...

unuttum herşeyi

insan olduğumu

mutlu olduğumu

sonra bacağımı kesip yemeğe çalıştım

tadının iğrenç olduğunu düşünsenizde

değildi,lezzeti tarif edilemezdi..

vücudumdaki her noktadan bir ısırık alıp

açık yaraların yerlerini zımbaladım...

zor olsada yaralarım kapandı..

bazı uzuvlarım işlevini yitirsene buna razıydım

son ısırığımı kalbimden almak istiyorum

artık dünya zevklerinin anlamı kalmamıştı

son ısırığıydı kaaaaa....lll...b...iiii

kan kokusunun güzelliğine vardığında insan

geri dönüş imkansızdı artık

çocuk küreyi ters çevirdiğinde

kan damlaları sızıyordu ahşap zemine...

kokuyu duy..(ma) sakın.